В ночі із 5-го на 6-го мая 2018-го року у віці 56 років траґічно вмер Осиф Кеселіця, русиньскый музикант, запаленый пропаґатор Енді Варгола і збератель вшыткого, што тым з умлецьом было повязане, знамый і під прозывков „КеСо“. Його послідньов подійов, на котрій брав участь, была вернісаж і концерт в Музею модерного уменя Енді Варгола в Меджілабірцях. Домів, до Свідника, ся уж не вернув. За професійов учітель анґліцького языка Осиф Кеселіця зачав Варголови присвячати ся такой на зачатку 90-ых років. Выбудовав собі може найвекшу збірку матеріалів о Варголови на Словакії, а може і у Европі, котру творять тісячі фотоґрафій, книжок, платні і іншых документів. Пізніше зачав о Варголови писати статі, зробив авдіовізуалный проґрам, котрый мав назву Енді Варгол є Андрій Вархола. У 1994-ім році быв і на одкрытю Варголового музею в Піттсбурзі.
Осиф Кеселіця став і головным геройом документарного філму австрійского режісера Ґеорґа Міша під назвов Єм нивыдкы. В 70-минутовім документі, котрый ся робив три рокы, ся досліджав інтерес медій о Микову, де народили ся Варголовы родічі і рефлектовала ся в нім дімемнзія славы тых, котры філмують і суть філмованы в дусі Варголовых слов о пятнадцятьох минутах славы.
Осиф Кеселіця присвячав свій жывот і музиці. Довго выступав зо свойов алтернатівнов, много раз контроверзнов русиньсков ґрупов ЧУМзБАҐЕРА. Но найвекшый успіх му якбач принесла співпраца з Людмилов Шандаловов, кідь на їй текст написав музику і выникла днесь знама і часто грана балада Карпаты, Карпаты.