Бардейовска сінаґоґа, котру поставили в роках 1814 – 1836 встала з попіля. Будинок мать шансу здобыти Цезаря. Лем єдна ставба на выходній Словакії може здобыти у тім році вызначне архітектонічне оцініня. Рокы не служыла тому заміру, на котрый была выбудована, теперь єй хоснують на културу. Штири рокы по скінчіню другой світовой войны перестала повнити духовный замір. Коротко по тім єй зачали вжывати як склад на ставебный матеріал і хемічне гноїво. Днесь мать знова подобу як даколи. Під єй навернутя до жывота ся підписали трьоми авторы – Кошычане архітект Ян Кырхо, рештавратор Петер Ґомбош і рештавратор Томаш Луптак з Братіславы. Їх намагу і роботу оцінила меджінародна порота. Номіновала ставбу до престіжного змаганя „CE·ZA·AR“, котре по 16-ый раз глядать тото найліпше зо словацькой архітектуры. Бардейовска сінаґоґа є номінована в катеґорії Oбнова і перебудова як єдина ставба з выходной Словакії.
(Анна Кузмякова)