В пятніцю 30-го авґуста 2024-го року добило сердце русиньского поета, лавреата дакілько літературных нагород – Юрка Харитуна. Інформовав о тім його сын Властимил. Вмер по довгодобім важнім стані здоровля у віці 76 років. Юрко Харитун належав меджі найвызначнішых русиньскых поетів на Словакії по 1989-ім році. Окрім того зберав фолклор, а занимав ся і творчостьов про діти. Кедь бы сьме глядали курту характерістіку Харитуна як лірічного поета, пак мож повісти, же быв соловійом заникнутого краю, котрый у своїх стихах співав тоты найсмутнішы, а єдночасно найкраснішы елеґії, якы чітателям записовали ся до сердця. Над країнов, де днесь є вже лем тихо порожніх сел, звучали і навсе будуть звучати слова безконечного жалю в Харитуновых стихах. Книжкы Юрка Харитуна не были лем облюбленыма меджі чітателями, мав на них і добры крітікы. Зато не чудо, же за свої творы быв многократно нагородженый. У 2012-ім році здобыв за книжку Мої жалі Премію Александра Духновіча за русиньску літературу, найважнішу нагороду в русиноязычній літературі, котру удільовав Карпаторусиньскый научный центер в Споєных штатах Америкы. Трираз быв лавреатом Ціны Александра Павловічa, яку уділює Літературный фонд (Literárny fond) на Словакії. У 2011-ім році за книжку Мої сны, у 2014-ім році за книжку Мої незабудкы, а лем недавно, в тім році, за публікацію Дякую, мамко!, котра была перед роком перевыдана. Раз быв лавреатом Премії Александра Павловіча, так само удільованой фондом, і то в році 2020 за книжку Моя тринадцята. Юрко Харитун быв актівный і в русиньскім возроднім русі. Быв членом Русиньской оброды на Словеньску, як писатель быв і членом Сполку русиньскых писателів Словакії. Кедьже хотів актівізовати і Русинів на Спішу, де жыв, основав Сполок Русинів Спіша, з котрым робив облюблены културны події. Быв участником на дакілько засіданях Світового конґресу Русинів.В Юркови Харитунови русиньска поезія, нелем на Словакії, страчать єдного з найвызначнішых і найякостнішых авторів. Похорон Юрка Харітуна одбуде ся завтра 3-го септембра спочатком о 14.00 год в Домі смутку на старім історічнім цінтері в Кежмарку. Вічная память! Фото: Facebook/ЛЕМ.ФМ (ЛЕМ.ФМ, Пкф)